Toen Linda in juni vertrok zat ik vol gedachten...

- zal ze het redden, alles wat op haar pad zal komen zoals ziekte, allerlei onverwachte dingen?

- zal ze heimwee krijgen?

- zal ik haar niet heel erg missen?

Nu twee maanden later kan ik zeggen dat alles op alle fronten is meegevallen!!!! Linda heeft zich daar meer dan super weten te redden! Heimwee heeft ze niet gehad, alleen de 2 keren dat ze last van maag/darmen had, dacht ze wel eens 'wat doe ik hier', maar verder niet! Dus ik kan niet omschrijven hoe ongelofelijk trots ik op haar ben, 17 jaar en dan dit willen en vooral ook kunnen doen!!!!!

Dit is een levenservaring die ze echt nooit meer zal vergeten en die nog vaak ter sprake zal gaan komen. Ze heeft daar zoveel beleefd, dat is niet te omschrijven. Vooral haar laatste werkplek heeft heel veel indruk gemaakt en ze was toch behoorlijk gehecht geraakt aan de kinderen daar.

Voor mezelf kan ik zeggen dat ik haar natuurlijk wel gemist heb, maar niet zo erg als ik verwacht had. Het scheelt natuurlijk dat wij haar bezocht hebben en weten hoe of wat ze daar leefde! Ik ben echt heel blij dat we de reis gemaakt hebben, want wat snappen we haar nu goed.

Ik kreeg net een uurtje geleden een sms, ze zat in haar eerste vliegtuig, op weg naar Doha (Qatar), daar heeft ze een wachttijd van 4 uur en dan vliegt ze naar Zurich. Morgen om 11 uur 's ochtends zal ze landden op Schiphol.

Al met al kunnen we zeggen dat dit meer dan een super-ervaring is, die we iedereen kunnen aanraden!!!!

En wat zullen we allemaal weer blij zijn dat ze morgen weer veilig en wel thuis is!!!

Groetjes,

Danielle