Weekend Pokhara

Weer terug van het weekend in Pokhara, maar wat was dag Gaaf en wat hebben we veel gezien.

Zaterdag

zoals ik al geschreven had gingen we zaterdag een sight seeing tour doen. We moesten er om 5 uur al uit en om 5.15 zaten we dan ook al in de auto. Als eerst reden we naar de Sarangkot om een zonsopgang te bekijken. Helaas was het redelijk bewolkt dus een zonsopgang zat er niet in maar wel nog mooie uitzichten.

Daarna gingen we een tempel bekijken, hier was het heel druk, volgens mij werd er iets van een offer gebracht. Na de tempel gingen we naar de batscave, normaal zie je hier duizenden vleermuizen maar wij zagen alleen een kleine groep. Vlak bij de grot lag de Seti George river. dit is een heel snel stromende grijze river met smeltwater van de Himalaya.

Na dit vroege ochtendprogramma gingen we ergens ontbijten. Na het ontbijt gingen we naar de Devi's Falls. Een super grote en wildstromende waterval! heel gaaf om te zien en we horen dat het alleen de moeite waard van bekijken is in het regenseizoen. In de rest van het jaar is het maar een klein stroompje wordt ons door de chaffeur verteld. Tegenover de waterval zit de Gupteshwar Mahadev grot, hier kan je in princiepe door naar de waterval lopen, helaas is dat deel ivbm. teveel water afgesloten.

Daarna gaan we nog naar het Tibetan Camp. hier wonen allemaal Tibetanen die gevlucht zijn, ook zijn er wat winkeltjes, deze zijn helaas gesloten omdat het zaterdag is. Daarom rijden we er alleen maar doorheen.

We besluiten ook nog een museum te bezoeken, het International Mountaineringmuseum. hier hebben ze allemaal klimequipment maar ook vreselijk mooie posters van alle bergen uit de Himalaya. Als laatste stopt de chaffeur nog bij het meer waar we kunnen oversteken om nog een tempel te bezoeken, hier hebben we geen zin meer in dus gaan we terug naar het hotel.

's middags gaan we wat winkelen in Pokhara. Na het avondeten gaan Jacintha en ik om de beurt douchen, ik ga eerst en als ik terug kom zie ik Jacintha op het bed staan... Wat blijkt, ze had wat mieren over haar bed zien lopen en was gaan kijken waar ze vandaan kwamen. Ze kwam geen mieren tegen, wel een dikke kakkerlak, dit was dus de reden dat ze daar stond. Ze ging naar beneden om iemand op te halen die hem weg heeft gehaald. Ze vond het na die tijd wel weer moeilijk om op haar bed te gaan zitten of liggen, want ze wist nu dat er 1 gezeten had. Maar er waren niet meer want de man had onze beide bedden gecontroleerd.

Zondag

Vandaag moeten we weer terug met de bus, normaal is het zo'n 6 uur rijden, maar wij hebben tussendoor nog een raftingtrip geboekt! Het raften hier gaat wat anders dan ergens anders in Europa, we krijgen bijvoorbeeld alleen maar een zwemvest en een helm(en peddel natuurlijk). Jacintha en ik willen graag voorin zitten omdat dit het leukst is. Helaas zijn 2 anderen ons voor, en dan zegt onze instructeur tegen Jacintha dat zij voor hem moet zitten voor de 'balans', ik zit op de 2de rij:D

De balans is natuurlijk grote onzin, de instructeur dacht waarschijnlijk met ons de meeste lol te kunnen hebben. Hij gooit Jacintha 2x in het water, ik zit te ver weg, anders was de kans groot dat ik er ook in was gegaan:D daarnaast zit hij iedereen, maar vooral ons continue nat te maken. Het was dat de instructeur zo aan het klooien was, want de rest van de boot was heel serieus. We zaten met 2 Chineze mutsen in de boot, deze spraken geen engels en deden dan ook amper iets. Daarnaast kon 1 van de 2 niet zwemmen! Beide waren bij de kleinste golfjes al doodsbang, daarnaast zaten we met 2 Noren en nog 2 Amerikanen in de boot, maar ook deze 4 waren niet heel dapper en vaakbang.

Na het raften moesten we met een lokale bus verder, er was alleen nog plaats in de voorste kabine, en hier zaten we met nog 2 engelse meiden. We hadden er wel veel ruimte, maar we konden ook zien hoe belabberd de chaffeur reed, inhalen in bochten enz. Dit was toch iets minder prettig.

Omdat de lokale bus er veel langer over doet dan een toeristen bus, waren we pas om 20.00 in Kathmandu! en gingen er al geen bussen naar Banepa meer. We besloten een taxi te nemen, dit omdat we beide vandaag weer aan het werk moesten en dus wel naar huis moesten. Een Nepalees achter ons zei echter dat het veel te gevaarlijk was, maar omdat we duidelijk maakten dat we echt moesten besloot hij ons te helpen. Hij regelde een taxi voor ons, en de politie had het nummer van de taxi voor als er iets zou gebeuren. We hadden het huis ook geinformeerd en we moesten hem bellen als we thuis waren. Natuurlijk ging alles goed!! en kwamen we om 20.45 al thuis!

We gaan bijna gelijk naar bed, het was een geweldig maar vermoeiend weekend!

Pokhara

Vanmorgen al vroeg op omdat wij om 9.40 naar Pokhara zouden vliegen... maar dit is nepal dus het was pas 11.15 dat we vlogen!

Na een super mooie vlucht van ongeveer een half uur kwamen we in Pokhara aan. We gingen naar het hotel, en we kregen een kamer met uitzicht op het meer met het begin van de Himalaya erachter! echt SUPER!

Vandaag wat in de stad rond gelopen en gekeken, morgen gaan we een hele sight seeing tour doen. Dat betekend dat we om 5 uur beginnen met het uitkijkpunt hier in de buurt zodat we kans hebben op een zonsopgang...is nog maar afwachten door het regenseizoen

Groetjes vanuit een regenachtig Pokhara!

taxichaffeur

Vandaag vanuit Banepa met de bus naar Kathmandu vertrokken. Omdat we vrij laat hier waren (rond 18.30) hadden we geen zin om naar het hotel te lopen en zouden we een taxi nemen...

Normaal geen probleem om een taxi te vinden... er staan er meer dan genoeg en na even onderhandelen krijgen we altijd wel de prijs die we willen. Dus nu na wat onderhandelen wou hij het toch voor onze prijs doen...

Hij blijkt voor we rijden al een routebeschrijving te krijgen van collega's, en we rijden dan ook verkeerd... een collega die naast ons rijd wijst hem de goede weg weer. En even later arriveren we in Thamel, nu het hotel nog! en aangezien hij de verkeerde kant op wil gaan, ben ik zo vriendelijk om hem de goede kant op te wijzen en we wijzen dan ook de weg tot we bij het hotel zijn!

Iets wat we beide nog niet eerder hebben meegemaakt, maar wel erg grappig!

Wist u dat...

...Linda ons in een mooie Nepalese rok op kwam halen.

...wij bijna gelijk merkten datLinda al behoorlijk veranderd is!

...Linda inmiddels heel flink van zich af kan bijten.

...Linda dan haar handen in haar zij zet en tegen de taxi-chauffeurs roept 'I've did it before for that price and I want it now for the same!'

...wij daar stiekum wel om moesten lachen.

...Linda de Nepalese mentaliteit al heeft en bij alles roept 'ach, het is Nepal'.

...wij ontzettend trots op haar zijn dat zij zich daar zo goed redt!!!!!

...wij in een week al naar een lekker zacht bed verlangden (want wat zijn die bedden ongelofelijk hard daar in Nepal).

...wij ook onze warme douches misten!

...Linda bijna de hele week geen vlees eet, want de meeste Nepalesen zijn vegetarisch.

...ze vooral droge rijst eet.

...Linda heel blij is als ze in het weekend naar Kathamandu gaat, want dan kan ze eindelijk weer brood eten, ook al zijn dat alleen maar chocolade-croissants.

...het ontbijt van Linda vooral bestaat uit eieren en pannenkoeken.

...Linda niet meer opkijkt van koeien, geiten of wat dan ook op de weg.

...Linda en haar huisgenoten elke dag langs een geit lopen en hem Blackie hebben gedoopt.

...Linda bijna boos werd dat Blackie er niet lag toen wij erlangs liepen, maar hij lag een paar meter verder.

...de conducteur onze koffers onder in de bus wilden leggen, maar hij even vergeten was dat hij daar ook al een geit ingestopt had.

...Lindaal helemaal inhet engels denkt en soms moet nadenken over de nederlandse woorden!

...Ronald een reus leek, dat er zelfs een vrouwtje maar tot zijn heup kwam.

...Ronald daardoor nog nooit zoveel aandacht in een week tijd heeft gehad.

...wij met een groep Chinezen op pad gingen door de jungle!

...zij een wilde olifant net niet goed op de foto hadden gekregen en daarom aan de gids vroegen of hij niet weer terug kon komen!

...wij ongelofelijk gelachen hebben met de Chinezen, puur om oa bovenstaande opmerkingen (want ze hadden er nog veel meer).

...wij alleen maar tot de conclusie kunnen komen dat wij een supergave week hebben gehad.

...Nepal hier ongeveer 8000 kilometer vandaan is!

...wij geen betere 'reisleidster' hadden kunnen treffen!!!!!

...deze ervaring nooit zullen vergeten.

...nogmaals ongelofelijk trots zijn op Linda, ze doet het meer dan SUPER!!!!!!!

...er misschien nog wel meer te vertellen valt, maar ik nu even niets meer weet! (dus Linda je mag het aanvullen hoor!).

...

...

Weer thuis!

Gisteravond waren we om 22.00 weer thuis, een reis van zo'n slordige 24 uur. Dat laatste kwam vooral doordat we meer dan 6 uur op Londen moesten wachten en dat duurt lang, heel lang! Dan ben je inmiddels zo dicht bij huis en moet je zo lang rondhangen in een terminal die je al snel gezien hebt. Maar ook dat hebben we weer gehad.

Zondagochtend waren Linda en Ronald nog steeds niet helemaal fit, maar toch ontbeten, koffers ingepakt, wij uitgecheckt en onderweg naar de bus gegaan. Dat busstation daar is één grote bende en overal staan her en der bussen. Je moet maar rondvragen welke bus je moet hebben, want bordjes kennen ze niet.

We vonden hem nadat we een paar keer heen en weer waren gestuurd. Voor een rit van ongeveer 20 minuten betaalden we met zijn 3en 40 cent!

Eindelijk vonden we een schone stad, met zelfs prullenbakken!!!!!! Patan is heel mooi en schoon en ze zijn daar druk aan het werk met het milieu. Verder lijken alle durbar squers wel op elkaar, overal mooie bouwwerken, tempels en dergelijke.

Als we terug in Kathamndu zijn, gaat Linda even liggen wij gaan door Thamel sjouwen. Daar komen we onze goeie taxichauffeur van gister weer tegen, echt ongelofelijk in zo'n grote stad als Kathamndu. We spreken hem aan en vragen of hij 's avonds om 19.00 klaar wil staan om ons naar het vliegveld te brengen.

We maken Linda weer wakker en gaan eten, voor 6 euro met zijn 3en en ieder ook 2x drinken! Dat zijn nog eens leuke prijzen en nog goede borden vol ook!

En wat ik al verwachtte (en Ronald zijn twijfels had), stond onze chauffeur al om half 7 voor ons hotel!!!!Het afscheid was heel even lastig voor Linda, maar we kregen al snel een sms dat het goed ging en dat ze nog steeds (gelukkig!!!!) geen heimwee gevoel heeft.

Wij worden wel een keer of 8 gefouilleerd daar op het vliegveld en alles gaat er nog wel heel ouderwets aan toe. Toch komt alles helemaal goed en worden onze koffers doorgelabeld tot aan amsterdam. Eerst vliegen we 5 uur naar Doha/Qatar en daar is het weer bloed en bloedheet (40 graden)!!!! Ook 's avonds laat! Daar moeten we dus midden in de nacht wachten, dat valt voor mij niet mee. Ik ben op een gegeven moment beroerd van vermoeidheid. Als we in het volgende vliegtuig zitten val ik gelijk in slaap, ik heb niet eens gemerkt dat we opstegen!!!

In Londen zijn we om 9 uur plaatstelijke tijd en moeten we tot 16.00 wachten. Dit duurt lang, heel erg lang.... Maar op 18.05 zijn we dan toch weer terug op nederlandse bodem.

We hebben een super mooie week gehad, waar we nog veel meer beleefd hebben dan dat ik zo heb kunnen opschrijven. We hebben zulke frapante, grappige dingen meegemaakt, zulke trieste hutjes/straatkinderen gezien, maar ook heel veel mooie natuur.

Het is een reis geweest om echt nooit meer te vergeten!!!!!

Paar dagen later....

We zijn inmiddels alweer 2 dagen terug uit Chitwan.

Woensdagavond was de culturele avond in Chitwan en dat was onwijs leuk. Een groep jongens deed allemaal aanval en verdedigingsdansen met stokken, vuur en van alles. Was echt gaaf om te zien.

Donderdagmorgen vertrokken we om 9 uur weer met die heerlijke, luxe bus. Wat een vreselijk gehobbel, echt goed voor onze rug/nek en hand! Maar goed, soms moet je het er maar gewoon voor over hebben. Rond half 4 waren we terug in Kathmandu en vonden een hele aardige taxi-chauffeur en hij reed ook nog eens netjes!

's Avonds eindelijk eens geen patat gegeten, maar een heerlijke pizza. Daarna lopen we nog wat door Thamel, echt een leuke wijk. We vinden een hele gave ski-jas voor Renate en het kost hier zeer weinig allemaal. Gelukkig is de omrekenkoers heel makkelijk! 100 Roepie is 1 Euro, dus makkelijker kan haast niet.

We gaan op tijd slapen, want we zijn allebei toch wel moe van de reis.

Vrijdag slapen we uit en lopen eerst zelf wat door Thamel. We houden sms contact met Linda en die 'vlucht' al vroeg weg uit het ziekenhuis, zo graag wil ze natuurlijk bij ons zijn

We gaan met zijn 3en naar Durbar Square, daar staan vele tempels enzo. Je kijkt je ogen echt uit, zoveel is er te zien. Als het begint te regenen vluchten we een restaurantje in. Helaas blijkt nu achteraf het eten niet zo goed te zijn gevallen bij Ronald.

Zaterdag slapen we alweer een beetje uit en dan gaan we ontbijten. Helaas zijn Ronald en Linda wat minder fit, dus Linda gaat eerst nog ff naar bed. Ronald en ik lopen lekker rond, er is hier zoveel te zien, alleen al die verschillende nationaliteiten bekijken is al leuk!

Vanmiddag zijn we met de taxi naar Bhoeda Stoepa gegaan, een hele kletsgraage taxi-chauffer. Hij wil op ons wachten. De stoepa is echt schitterend, 40 bij 40 meter groot. Zoals je hier overal de ogen ziet, zijn ze hier helemaal enorm.Ook is het heel leuk om te zien dat hier over monniken lopen, meeste komen uit Tibet. Op een dakterras gaan we wat drinken en ik wil als enige er wat bij te eten hebben, de magen van Linda en Ronald zijn nog niet je van het.

Als we bij de taxi chauffeur aankomen, wil hij veel te veel hebben om ons naar de Monkey Tempel te brengen. We lopen weg en ineens kan het wel voor onze prijs...helaas hij was te laat! Er was een ander op ons afgekomen met een hele nieuwe taxi die het meteen voor onze prijs wilde doen. De eerste chauffeur werd onwijs uitgelachen door zijn collega's, hij stond goed voor paal!!!!

De Monkey Tempel ligt heel hoog, 'slechts' 365 treden en dat met bijna 30 graden warmte, dat viel niet mee. Op de heenweg zagen we niet zoveel apen, maar terug gelukkig wel. We hebben boven een prachtig uitzicht. We kopen daar ook nog een heel mooi schilderijtje, waar we gelijk allemaal weg van zijn. Als we weer beneden zijn, staat onze taxi er nog en hij brengt ons keurig naar ons hotel, ook dan hoeven we pas te betalen. Dat laatste is toch wel apart om te merken, dat vertrouwen dat ze blijkbaar hebben.

Vanavond hebben we heerlijk gegeten, alle drie wat anders. Als toetje willen Linda en ik chocoalde pudding. We moeten heel lang wachten en als er dan wat komt, is het totaal niet wat we verwachten!!!! Er komt een kom met een soort chocolademelk, maar het smaakt naar boter. We eten/drinken het allebei niet op, helaas voor de ene euro

Nu zitten we in een internetcafe en gaan zo weer naar de kamer. Morgen willen we nog naar Patan, want we hebben heerlijk de hele dag nog, we vliegen pas om 23.30!!!!

Foto's komen als we weer thuis zijn, we hebben er 'slechts' 300 gemaakt.

Doeiiiii

Operatie afdeling

Vanaf maandag zit ik al op de afdeling: Surgery, de eerste 3 dagen zijn vooral opd geweest (spreekuur) maar hier is het al veel intressanter dan de andere afdelingen!

Van de dokter moest ik leren hoe ik een orgaan op knobbels/tumor kan beoordelen, reuze intresant! Verder heb ik gister ook al een deel van een operatie bijgewoond! Van een man werd een groot deel van de alvleeskier verwijderd. De operatie was al een paar uur bezig toen ik binnenkwam omdat ik eerst bij het spreekuur was.

Wat mij als eerste opviel was dat het er anders aan toe gaat dan dat je verwacht. Zo droegen alleen de chirurg en zijn directe assistenten handschoenen. De rest liep gewoon zo rond in de operatie kamer. Vaak stond de deur ook nog eens open en iedereen liep inen uit wanneer hij daar zin in had(op de mensen die de operatie uitvoerde na). En je verwacht dat ze voor een operatie kamer een goede generator hebben... dit blijkt niet het geval te zijn! en meerdere keren valt de stroom dan ook uit en gaan de dokters verder bij het licht van een zaklamp die op de wond werd gericht!

Verder waren de telefoons van de dokters ook in de o.k en als er 1 afging werd die ook gewoon opgenomen!

Vandaag heb ik de patient gezien en hij zag er heel goed uit en had nergens last van!

Dit was wel wat anders dan dat het er in nederland aan toe gaat! maar wel super om te zien. Gelukkig zijn er morgen 2 of 3 operaties waar ik bij mag kijken, dus dat zal nog intressanter zijn.

Nepaleese gebruiken

Het is heel mooi om te zien hoe Linda zich heeft aangepast aan de gebruiken en mentaliteit van hier. Dat zal in september wel weer even omschakelen voor haar worden.

• De gemakzucht die (in veel landen) heerst is hier ook, wat vandaag niet komt, komt morgen wel. Als je een afspraak bij de dokter hebt om 10 uur, is het helemaal niet gek dat hij pas om 11 uur komt binnenwandelen. Zeker in het geval van dokters, daar kijken de mensen hier enorm tegenop, ze verafgoden ze bijna, dus hij zal nooit wat fout kunnen doen.
• Als je in een auto rijd, op een brommer of motor, moet je bij alles en iedereen die je tegenkomt toeteren. Je wordt hier dus aardig gek van al dat getoeter! Linda lijkt er al immuun voor, maar ik schrik nog steeds elke keer. Ze rijden dan ook rakelings langs je!
• Jongens lopen heel erg vaak gearmd, dat is toch wel even wennen om te zien. Maar dat is hier heel normaal, ook meiden lopen gearmd of hand in hand. Hier is het juist weer niet normaal dat man en vrouw elkaar aanraken in het openbaar. We moeten er dus erg om denken, want wij lopen altijd hand in hand!
• Wc papier gebruiken de Nepalesen niet. Bij elke wc hangt een handdouche en daar reinigen hun alles mee. Linda en haar huisgenoten moeten dus zelf wc papier kopen. Gelukkig hebben ze hier in het hotel ook wel gewoon wc papier!
• Als Linda alleen loopt, doet ze altijd muziek in. Dit doet ze om alle aandacht (lees geschreeuw voor taxi's, guides enzo) te negeren.
• Huisdieren hebben Nepaleesen eigenlijk niet, alle honden die je ziet zijn straathonden en katten zie je ook eigenlijk niet! als je dieren aangelijnd ziet zijn dit bijna altijd geiten en soms ook koeien.